La historia de Dick y Rick Hoyt

by theSpiritOfswiM


La historia de Rick comenzó hace 44 años cuando el cordón umbilical estaba enrollado a su cuello. Los doctores dijeron a los Hoyt que su hijo tenia daños irreparables y que no podria ni hablar ni caminar nunca. Les dijeron que lo ingresaran en una clinica y lo olvidaran ya que iba a ser como un vegetal.
Pero sus padres lo cuidaron como al resto de sus hijos. Cuando sus padres iban a la playa él también iba, cuando iban a la montaña, él también iba.
No fue hasta los doce años, cuando gracias a un ordenador pudo conseguir un modo de expresarse y hablar y así ir a la escuela.

Ya en la escuela, se inició en una carrera de 5 millas para una obra de caridad por un compañero paralítico, y le dijo a su padre, papá quiero hacer algo, quiero demostrarle que la vida sigue. Y su padre corrió con él esas 5 millas. Al acabarlas, le dijo a su padre que habia sentido como si su discapacidad le abandonara durante la carrera y su padre no necesitó oír nada más...

AHORA, A LA EDAD DE 44 Y 66 AÑOS PADRE E HIJO HAN CORRIDO 950 CARRERAS, DE LAS CUALES 60 SON MARATONES. DESPUÉS PASARON AL TRIATLON Y YA HAN ECHO 6 IRONMANS, LA PRUEBA DEPORTIVA DE FUERZA Y RESISTENCIA EXTREMA, TIRANDO DE UNA BALSA CON SU HIJO DURANTE 3 KILOMETROS A MAR ABIERTO O EN LAGO, PARA SEGUIR CON 180 KILOMETROS CARGANDOLO EN BICI Y ACABAR CORRIENDO UNA MARATÓN EMPUJANDO UNA SILLA DE RUEDAS. TODO ESO, PARA QUE SU HIJO SE SIENTA BIEN Y SIENTA LA EMOCIÓN DE UNA VIDA PLENA Y LA EMOCIÓN DE LA CARRERA.

Cosas así, me emocionan mucho.

Camino de mi camino

by theSpiritOfswiM

Últimamente no me sale nada decente que publicar en el blog y voy de entrada chorra en entrada chorra. Me voy a dejar un tiempo hasta retomarlo. Un cambio de look y esperemos que alguna buena entrada. Feliz Navidad a todos.





Camino de mi camino

Te marchaste de mi lado

Y cambiaste mi destino.



Me encontrareis casi cada dia por Musicaipunt.blogspot.com

Monologógos

by theSpiritOfswiM

El macho español


El novio joven


Hace falta un poco de humor en nuestras vidas llenas de estrés.

Att. theSpiritOfSwim

Los hombres de Paco Miranda

by theSpiritOfswiM

Os voy a contar porqué me enganché a esta magnifica comédia policiaca. Mejor dicho os lo voy a mostrar en el video. Es la primera cagada de Paco, Mariano y Lucas, en el primer capítulo. Sólo por esa escena se merecen mi apoyo. Quedaos con esta frase: "Joder, hemos llegado los primeros"




Att. theSpiritOfSwim

test musical

by theSpiritOfswiM

Me animo a hacer este test despues de verlo en el blog de Omega. ¿como va? Muy fácil, abres el reproductor de música y, despues de ponerlo en modo aleatorio, pones a reproducir todo lo que tienes en la biblioteca. Las canciones que te salgan en el orden que salgan son las respuestas a las preguntas en el orden que estan. Un saludo.

- Cómo te describirías?

Never again - Kelly Clarkson



Bueno no me puedo quejar, así así más que como me describiría, como describiría parte de mi pensamiento.... en fin

- Qué te gusta de una persona?

Sobrenatural - Nash



Vaya... parece que romántiquillo.... pues su belleza me parezca sobrenatural.

- Cómo te encuentras hoy?

Billy Brown - Mika



ejem, ejem,..., seguro que me siento de muchas formas menos como Billy Brown jajajaja

- Cuál es tu propósito en la vida?

La noria - Pereza



pues eso, girando como una noria... me dejo llevar...

- Cuál es tu sobrenombre? ¿?

You'll never walk alone - Himno del Liverpool

(buen video con traducción. una pena el mal audio)



vaya vaya... gran canción... eso espero nunca caminar solo

- Qué piensen tus amigos de ti?

La matraca - Estopa



así que eso piensan ¿eh?... pues vaya... cada uno que piense lo que quiera yeah jaja

- Qué piensas de tus padres?

Poem to a horse - Shakira



bueno, quizás más o menos... o menos que más

- En qué pienses a menudo?

Music - Madonna



bien dicho... en música... que no es verdad xD

- Qué es 2+2?

Jump - Madonna



nose nose.... si lo dice el reproductor de musica... habrá que hacerle caso....

- Qué piensas de tu mejor amigo? !!

Nobody's fool - Avril Lavigne



pues supongo que he de decir que no es tonto(fool)...

- Qué piensas de la persona que te gusta? !!

Show me love - t.A.T.u.



me quedo con lo del título, que me de amor...

- Cuál es la história de tu vida?

Freak out - Avril Lavigne




LIBERTAD, pues vaya espero tenerla pero que no ocupe toda mi historia

- Qué quieres ser de grande?

Don't cha wanna - Anastacia



'don't you wanna fall in love?'.... pues no, claro que no

- En qué piensas cuando ves a la persona que te gusta? !!

Para que tu no llores - Antonio Carmona & Alejandro Sanz



sin comentarios :(

- Qué bailarás en tu boda?

Get right - Jennifer López



si llega el momento y hay que bailarlo se baila

- Qué tocaran en tu funeral? !!

Hasta el final - Panda



muy oportuno el título, que no la letra, pero bueno jaja

- Cuál es tu hobby?

Para llenarme de ti - Ramon



jeje... uno de tantos...

- Cuál es tu mayor miedo?

Tell her - Jesse McCartney



wou...mmm... sin comentarios otra vez....:(

- Cuál es tu mayor secreto? !!

And I miss you - Sade



pues no será ese, que no hecho de menos a nadie....

- Qué piensas de tus amigos? (esta no debería ir despues de la de que piensan ellos de mi?)

Escucha atento - Laura Pausini



pues debo entender que me escuchan atentos.... vaya...

- Qué opinas de este test?

No puedo apartar mis manos de ti - Hombres G



jajaja... en serio... pues se me estaba haciendo largo pero jajaja No puedo esperarme a ti jajaja

__-------------------------------------------------------__

Bueno pues hasta aquí el test.... volveré a hacerlo dentro de algunos meses... espero y añadiré todas la preguntas que vosotros pongais en comentarios. Un saludo.

Att. theSpiritOfSwim

El crimen prefecto

by theSpiritOfswiM

¿existe el crimen prefecto?

Durante años los escritores han especulado con esa idea... y tambien los asesinos. Algunos incluso consiguieron llevarlo a cabo, como el caso de Howar Grimm en Londres.
Grimm era un sastre humilde, bien considerado. Escribió un diario que la policía encontró en su propia casa. En ese diario analizaba con todo lujo de detalles catorce maneras de asesinar a su mujer, por la que profesaba un odio profundo y secreto. Algunos procedimientos eran ridículos... otros brutales... unos pocos realmente brillantes, pero lo que descubrió el señor Grimm es que el mayor peligro para el criminal no era la investigación de los hechos anteriores sino los problemas que surgirían en el futuro. Cualquier coartada contiene un elemento de falsedad que con paciencia es posible descubrir. Su conclusión fue que el único crimen perfecto, no es aquel que queda sin resolver, sino el que se resuelve con un falso culpable.

¿Y al final la mató? No, ella le mató a él. Una noche ella descubrió el diario, tuvieron una pelea y ella acabó matándole con unas tijeras. El jurado horrorizado por la lectura del diario dictaminó que el homicidio fue en defensa propia y la declaró inocente.

Pero... ¿donde está el crimen perfecto? Hace poco se descubrió que la letra del diario no era de Howar Grimm, sino del amante de su mujer. Un falsificador de obras de arte.



[Extraido de Los crimenes de Oxford]

Re-acción en cadena

by theSpiritOfswiM

Los seres vivos, en particular, no somos conscientes de la gravedad intrínseca que pueden llegar a tener nuestras acciones. Y es que cuando uno actua, el mundo cambia. Sí. Y es que, por poner un ejemplo, cuando esta mañana al despertar has tenido la arrogante voluntad de poner tu pie en el suelo, has podido causar el mayor desastre de la historia. ¿y si al pisar el suelo hubiese cedido y te hubieses caido al piso inferior?, es más, ¿y si hubieses caido encima de alguien?, y imagina que era una mujer y estaba preñada, ¿y por qué no?, ese bebé iba a ser el descubridor de una cura para una enfermedad mortal que sufriríamos en un futuro y... sigue pensando, ¿por qué no podía esa cura haber salvado a una investigadora que sería la descubridora de vida fuera de la tierra? ¿por qué no? ¡Y puedes seguir 'imaginando' hasta la eternidad! Pero... ¿y si esa imaginación se hiciese realidad?

Yo, personalmente, me plantearía seriamente levantarme mañana... y es que cada una de nuestras acciones, cambia el mundo, por pequeño cambio que sea éste, aunque es imposible llegar a saber qué es lo que hemos cambiado. Sin embargo si le damos la vuelta a la tortilla, por decirlo de alguna forma, y pensamos cual fue la última acción que hicimos, siguiendo el ejemplo, el acostarnos, puedes adivinar que si no te hubieras acostado, jamás te podrías haber levantado esta mañana. Es decir, que si CUALQUIERA de las millones de millones de millones de acciones que te han llevado hasta donde estas NO SE HUBIESE REALIZADO, no estarías donde estas, al menos no en ese preciso instante, por consiguiente, habría cambiado todo el futuro.

Vamos a ver, yo no te quiero asustar, tan sólo espero que 'pienses' un poco lo que vas a hacer antes de hacerlo, tampoco mucho tiempo, sólo el suficiente para asegurarte que la re-acción en cadena que provoques no será mortal para la existencia. Y es que, lector, otra vez el destino de millones de personas habidas y por haber depende de ti. No te sientas abrumado con esa pesada carga, pero no la ignores.

Así que rondando por el mundo puedes encontrar infinidad de re-acciones en cadena, cada cual más curiosa que la anterior, que no suelen ser tan desastrosas como la del ejemplo, todo sea dicho. Como por ejemplo la de aquel tio que fue a una boda y se hartó se comer. Venga y venga a comer. Y claro. ¿cual crees que puede ser la re-acción de comer? Si eres lo suficientemente inteligente (que lo eres), habrás pensado: cagar (o defecar, si eres muy culto). Yo que no lo soy había dicho jiñar (con jota). Pues bien, hemos acertado y el tio va corriendo a jiñar antes aun del baile. Y sentado en la 'taza' (válgale el nombre), empieza a soltarlo todo, y claro, de repente empieza a subir una 'tufareda' (olor) a mierda 'que lo flipas' (diria un pijo), y como aun tiene este señor el estomago lleno, pues se lo revuelve y le entran unas ganas enormes de vomitar. Y claro... piensa... 'si me levanto y vomito dentro del váter meto la cara en la mierda que acabo de hechar'... así que no hay más remedio y vomita sentado hacia delante, y claro, al vomitar el 'ojete' del culo se abre aun más y sale más mierda, que trae más perfume, y vomita más. Y así prosigue la re-acción en cadena hasta que ha hechado todo lo que lleva dentro. Nótese que ejemplo más gráfico. ¿tienes ganas?

No llego a suponer si esta entrada te ha parecido buena, al menos entretenida... sea cual sea tu opinión respecto a ella, ¿sabes cual es la re-acción en cadena de leer una entrada de blog?

Seguro que sí. Mientras lo piensas comenta algo.

Clavos en la memoria

by theSpiritOfswiM

Un nudo en la garganta no me deja hablar, en esos momentos que en hablar es el paso para continuar. Como pasos de equilibrista mi voz tiembla cuando empieza lo que no va a ser una larga conversación. Presiento que el momento ya llegó, mi voz se quiebra y voy resistiendo sin ayuda... creo que la suerte esta hoy de mi parte, si no, no me explico que no me haya marchado en horas tan sombrías. Todo cambia tan deprisa...


Monólologos

by theSpiritOfswiM

Oliver y Benji

...para los que no lo recordéis... -> Oliver y Benji

Sobre cosas de la vida cotidiana


Pesimistas VS Optimistas


un poco de humor en nuestras vidas.

Att. theSpiritOfSwim

para poder demostrar...

by theSpiritOfswiM

cada nota, cada palabra, cada sentimiento, una canción.

gracias alcohol

by theSpiritOfswiM

Es sabado noche y toca salir. Vamos buscando algo que nos haga pasarlo mejor que bien. Pasamos por un garito y el ambiente nos hace entrar. Vamos en grupo pero aun asi parece que vayamos solos. No hablamos y nos sentimos cansados. Llegamos a la barra y pedimos. "un ballantine's con naranja". "un whisky doble". "vodka con red bull". "malibú con limon". ... La musica que antes parecia monótona es todo un riztmazo tras el primer sorbo. De pronto empiezas a relacionarte más con las persona que antes llevabas a tu lado. Te acercas a desconocid@s y ahora ya no hay ningun impedimento para que hables con quien quieras, para que hagas lo que quieras. Llevas 3 copas y las gracias tontas de siempre de tus colegas ahora son super cachondas. Te descojonas. De pronto te ves saltando como un muelle a compas con el resto de personas a tu alrededor, mientras cantas a grito suelto eso de "alcohol, alcohol. Alcohol, alcohol, alcohol. Hemos venido a emborracharnos na na na na na na na na ná..." (¿quien no lo cantado alguna vez?) y el cansancio de tu cuerpo ahora es vitalidad. Te sientes vivo y ya vas por la 5. Y son las 6 de la mañana y te hechan, así que te vas con los que viniste haciendo bromas por en medio de la calle y sigues y sigues y sigues hasta que te levantas con dolor de cabeza. Estas tendido en el suelo en un lugar que no has visto en tu vida, miras el reloj y son las 4 de la tarde...

Puede que seas tímid@, que seas vag@, que te sientas sol@... o puede que quieras pasartelo bien, divertirte. Sal y bebe. Bebe mucho. Y el alcohol te ayudará. Podrás hacer todo aquello que antes creías imposible de hacer. Y lo harás. Tu mente ya no te impedirá hablar con nadie, ni salir a hacer el tonto. El alcohol nos da libertad, nos permite ser tal y como deberiamos ser por nuestro instinto. Como animales...siguiendo nuestro instinto, sin nada que pensar y sin nada de lo que preocuparnos. Así que sigue bebiendo... que ya sabes que cuando dejes de beber vendrá la resaca y te sentirás peor que antes...

Puede que la vida sea puta. Que los que te rodean sean unos cabrones. Que todo te salga mal. Pero él nunca te abandonará. Él no lo haría. Repite conmigo: "gracias alcohol"

Siempre nos quedará el alcohol.
Ahí queda eso.







Att. Rafa

eres mi droga

by theSpiritOfswiM

Podría decirte te quiero, cada día durante el resto de los días de mi vida, y aun así, no te habría dicho todo lo que siento. Es más, no hay palabras para expresarlo.
En realidad no sé que es lo que estamos haciendo. Es un amor imposible dicen. Pero ese imposible va ligado a público, claro. Es como una pequeña verdad dentro de una gran mentira... hay que verla de cerca para ver la realidad, porque visto a simple vista no es nada.
Tampoco es que yo piense mucho, mejor digo que no suelo pensar en ti; es tan sólo cuando te veo que me siento tan... porque eres tan... [no hay palabras]. Es como si hubiesen abrillantado el contorno de tu piel, y tu sonrisa, y tus ojos... esos enormes ojos negros que son iman para mi.
Me gusta cuando te veo. Y cuando estamos juntos, pero no cuando te haces la tonta porque me pones nervioso y no sé lo que digo...
En fin, podría decirte que te quiero, pero... Paciencia. No es nuestro momento, pero dentro de muchos nos llegará nuestra felicidad.



Héroe americano

by theSpiritOfswiM

Durante todas las etapas de la humanidad, han existido héroes. Para los egipcios, un héroe era aquel que plantaba cara a los látigos de sus amos, antes de morir. Para los romanos, los gladiadores eran héroes, como los capitanes con sus tropas que engrandecían los territorios del imperio. En la edad media, un heroe era un caballero, que combatía contra todo aquel que se opusiese a sus principios, o a los de sus amo; el típico ideal del salvador de donzellas. Robin Hood era un héroe. Más adelante un héroe era Ghandi, o el Che Guevara, y todos aquéllos fusilados y torturados en tantas guerras. Hoy en dia, un héroe, debe ser un héroe americano, y digo americano porque son ellos los que crean el tópico. Un héroe visualizado como Tom Cruise, Will Smith o Brad Pitt en tantas y tantas películas de acción.

Pero un héroe puede ser cualquiera. Y dejémonos de estupideces, el héroe de nuestra época no va a ganar ninguna guerra, ni es aquél que marca el último gol de su equipo en la final, ni el que muere por sus principios. No pienses que Spiderman o Batman o Superman vendrán a salvarte si tu coche cuelga de un puente. Esos héroes no existen. El héroe de nuestra época es un héroe de calle, que ni él mismo sabe que lo es. Es un héroe de pacotilla, americano, como lo quieras llamar, pero seamos realistas, no es Dios, ni tiene poderes especiales, y aunque en su intento de ayudar, falle, no pasa nada, seguirá siendo un héroe. Lo que cuenta es la voluntad, siempre que intente hacer algo y no se quede como un pasmarote ante una situación que precisa de un héroe urgentemente. Porque sí, nuestra sociedad necesita héroes, héroes anónimos que nos hechen un cable en el momento más delicado de nuestra existencia. Y no basta con querer serlo, además debes toparte con el momento oportuno, y no dudar para no fallar.

Un estadista diría que un héroe americano suele ser un hombre, y no es que sea machista, que lo es, es la sociedad. Así que según el estadista tendríamos a un hombre de entre 28 y 35 años, que los jóvenes de hoy en día sólo piensan en si mismos y los adultos no tienen el físico, más bien tienen la barriga. Así que un varón, de entre 28 y 35 años que debe tener un físico adecuado porque si no, no da para el apaño. En fin, que tampoco hay que hacer caso de las estadísticas, que para eso estan, para pasar el rato mirando números, al fin y al cabo un héroe americano puede ser cualquiera, como ya he dicho.

Pero pongámonos en acción. Situemos una escena. Veamos. Imagínemonos un edificio en llamas... no, ese es el tópico... veamos... que os parece un barco apunto de hundirse, ¡sí!. Ahora eres Rose, la de Titanic, y no tienes ningún Jack que salvar, simplemente corres escalera arriba hacia la cubierta cuando oyes a alguien que pide auxilio unos pisos más abajo, donde el agua está llegando. ¿qué harías? ¿bajarías a ayudar o escaparias en un bote? La cubierta esta sólo a un par de escalones y la planta de donde procede el grito de auxilio está casi inundada... Piensa rápido porque como he dicho antes no puedes dudar, lo que puedes, es fallar. Bien, me alegro que hayas tomado esa decisión, pero creo que cambiaría mucho si estuvieses en vivo y en directo. Notarías la tensión del aire, el ruido de gritos perdidos y olas rompiendo cristales, estarias acalorado/a, apunto de un ataque de nervios y aun así ¿te lo pensarías? Nadie dijo que ser un héroe fuese fácil.

No te quejes, porque tengo razón. Cuando digo que cualquiera puede ser un héroe, lo que quiero decir es que el que puede llegar a ser un héroe, puede ser cualquiera, y aunque creas que lo que acabo de decir es lo mismo pero cambiado de orden, es que no sabes nada.

No olvides que quizás algun día llegará tu momento de ser un héroe americano. ¿Estarás preparado? Yo espero que sí, porque la vida de alguien estará en tus manos. Empieza a sentirte importante. Un saludo.

A. Me pareces demasiado guapa para estar vaciando cuñas.

B. hm... Es verdad, soy guapa.

A. Yo tengo un nieto. Ejerce de médico en 'Tampa', debería presentártelo.

B. ha. No se lo recomiendo.

A. ¿Eres peligrosa?

B. No sé. No pretendo serlo... pero... (se lo piensa)... ¡Sí!

A. Bien. Ya que no vas a casarte con mi nieto será mejor que me leas algo.

(el ciego le acerca un libro)

B. (con miedo) Leo bastante despacio.

A. Perfecto. Yo escucho despacio.

(coge el libro, y lo abre)

B. ...eel... arte... dee.. perdeer... (cierra el libro) Mire debo volver al trabajo.

A. ¿Tienes dislexia?

B. (enfadada) ¿Qué pasa? ¿Es maestro?

A. Profesor. Jubilado. Tómate tu tiempo, escucha las palabras antes de pronunciarlas. Nueve de cada diez veces oirás venir un error y lo corregirás antes de cometerlo... O si no puedes hacer el ridículo.

(la chica se sonrie. el ciego da unas palmadas sobre el borde de la cama, indicándole que se siente. ella lentamente se acerca, coge el libro y se sienta)

(...un silencio...)

A. ¡ooh! ¡Vamos...! La poesía debe ser leeenta...

(abre el libro)

B. El.. arte.. de perder... no es dificil... de.. aprender...
tan...tas cosas.. pa.. parecen que... que..re..rer... extara..tara...extraviarse
que.. perderlas no aca...rrea.. ningún.. ... ... ... desastre.
Pierde al... algo.. todos los días.. ace... acepta la confusión de perder las llaves.
Per...dí... dos ciudades, dos rí...os, un conti....conti...continente.
Los hecho de menos, pero no fue ningún... desastre...
Aun al... perderte... la voz burlona..., un gesto que.. adoro
No.. debí mentir. Es... evi..evidente que el... arte de perder... no es difícil de aprender
...aunque parezca.... ... aunque pueda parecerse... (escríbelo)... a un desastre.

(cierra el libro)

A. Bien. ¿Qué te ha parecido?

B. haaa... Bueno...

A. Respuesta inabmisible. ¿De qué habla el poema?

B. haaaa... no lo sé... (se sonrie)

A. (enfadado) Lo sabes. ¿De qué habla?

B. ¿De perder?

A. ¿El qué?

(pequeño silencio)

B. ¿El amor?

A. ¡Aaaah! ¿Y que me dices de eso...? ¿Ya se ha perdido el amor? 'Bishop' habla de ello como una posibilidad, una probabilidad, ¿qué?

B. ...Pues... (abre el libro)... Al principio ella esta hablando de perder cosas reales... como... las llaves. Y luego... dice que... ha perdido un continente...

A. ...Se pone tremenda...

B. ...¡Sí!... Y tal como lo dice es como... ¡como si no importara!...

A. ¡Aaah! Su tono... ¿dirías que es distante?

B. ...Creo que quiere parecer distante. No sé, quiere que... suene, como si no importara, porque sabe que... que en el fondo, la pérdida le hará sentirse mal.

A. ¿La pérdida de qué? ¿O de quién? ¿Es un amante?

(un silencio)

B. ...No... (un gran silencio) ...Una amiga...

A. Matricula de honor. Eres lista.

(música)

*--------------------------------------------------*

Si te ha gustado el diálogo. Muy bien, comenta si quieres y ve a mirar otros blogs que estan en mi columna lateral. Si, en cambio, no te ha gustado o te ha dejado indiferente, mira el video original, extraido de la pelicula.



Att. *-x-*swiMmer*-x-*

¿sueños?

by theSpiritOfswiM

'A veces es bueno cerrar los ojos y soñar, soñar, soñar que eres quien no eres, soñar que estás con quien no estás, soñar que esa(e) mujer(hombre) del espejo no eres tú.
Pero al volver a abrir los ojos, la realidad se planta ante ti, agrediéndote con todas sus fuerzas, con toda su crueldad, porque no podemos escapar de ella, nos marca para siempre.

¿Qué son los sueños? ¿De qué material están hechos? Cuántos sueños se desploman, los hemos levantado piedra a piedra, noche a noche, palabra a palabra, sueños que hemos ido forjando con paciencia, con ilusión, con silencios. Pero los sueños pueden convertirse en pesadillas...'



[hoy tocaba otra entrada, pero no he podido conseguir el video y he buscado esta alternativa, un poco 'retro'. Cuando pueda pondre la otra.]

No queremos ser como los demás

by theSpiritOfswiM

Tú y yo en un coche en pleno invierno
Tú y yo empapados en un portal
Tú y yo pasando por un mal momento
Disimulando a ver quien puede más

Tú y yo de marcha somos un trueno
Tú y yo en la cama o un volcán
Tú y yo hacemos lo que queremos
Y no queremos ser como los demás

No queremos ser como los demás
No queremos ser como los demás

Tú y yo cansados de tanto tiempo
Tú y yo salidos en un bar
Tú y yo mintiendo cada momento
Partiéndonos el culo del azar

Tú y yo saltando en algún concierto
Tú y yo abortando en un hospital
Tú y yo tan solos en este desierto
Y no queremos ser como los demás

No queremos ser como los demás
No queremos ser como los demás

No hay mundo perfecto
Que nos consiga conquistar
La mierda, lo cierto,
Es que nos une un poco más

No queremos ser como los demás
No queremos ser como los demás
Como los demás
Como los demás



¿ves, o sólo miras?

by theSpiritOfswiM

... ver requiere cierta actividad por parte del espectador: No basta con dejar que se forme una figura en la retina de manera pasiva. La retina es como una pantalla de cine en la que aparece un sinfín de imágenes cambiantes, pero la mente que hay por detrás del ojo sólo es consciente de un pequeño número de ellas. Por otro lado, sólo necesitamos una ojeada rápida para pensar que hemos visto algo; un pequeño detalle es suficiente.

Una persona que va caminando con la cabeza baja tiene la impresión de haber visto unos pantalones vaqueros; le ha bastado con un vistazo. Cree que ha visto a un hombre, pero lo que realmente ha visto ha sido esa costura tan caracterítica que recorre el lateral de la pernera. De esta pequeña observación saca la conclusión de que un hombre ha pasado a su lado por la acera, sólo porque donde está este tipo de costura debe haber unos vaqueros, y unos vaqueros que se mueven suelen llevar a un hombre dentro. Normalmente su observación acaba aquí; hay tantas cosas que mirar en una calle abarrotada que no puede distraerse con el resto de los peatones. Pero por alguna razón, nuestro personaje quiere ver más de cerca a esa persona y observa más detalles. Tenía razón en lo de los vaqueros, pero es una chica quien los lleva, no un hombre. Sino se trata de alguien muy soso, ahora se preguntará: <<¿qué aspecto tiene esta chica?>> Y luego la mirará con más atención, añadiendo un detalle tras otro hasta que se haga una idea más o menos correcta de cómo es. Su actividad puede compararse a la de un retratista: primero hace un boceto rápido de su modelo, un simple esbozo; después lo elabora hasta que se convierte en una chica con unos vaqueros; por último, va añadiendo detalles hasta que obtiene un retrato característico de esta chica en particular. La actividad de este espectador es creativa: en su esfuerzo por crear una imagen completa de lo que ha visto, re-crea el fenómeno que observa.

Este acto de recreación es común a todos los observadores; y es una actividad necesaria para experimentar el objeto que se ha visto. Pero lo que ven esos espectadores, lo que recrean cuando observan el mismo objeto, puede variar enormemente. No hay una idea objetivamente correcta de la apariencia de una cosa, sino un numero infinito de impresiones subjetivas de ella...



[fragmento del libro de Steen Eiler Rasmussen, La EXPERIENCIA de la arquitectura]



La noche oscurece el camino, pero aun así continuo corriendo. Los kilómetros de la carretera pasan muy rápido, kilómetros y más kilómetros bajo mis pies. Ninguna luz que me indique un camino, ninguna estrella a la que seguir. Ante mi, el infinito. Sigo y sigo corriendo. Miro a mi alrededor y la oscuridad me persigue, y corro sin poder correr, como en un sueño, en una pesadilla, como te persigue el pasado.
Como al principio, sigo en el mismo lugar. De ninguna parte a ninguna parte.

____________________________________

Escatologia arquitecta

by theSpiritOfswiM

Érase una vez un pequeño pollito que estaba solo en su nido. Era invierno, hacia mucho frío y nevaba, y el pollito, se acercó al borde de su nido y se cayó. Estaba entonces el pollito en el suelo, tiritando y medio muerto por el frío cuando una vaca pasó por alli y se le cagó encima. El pequeño pollo, que se encontraba ahora cubierto de mierda, estaba muy muy feliz porque ya no tenia frio. En eso que se le acerca un zorro, y saca al pollito de entre la mierda, y se lo come.

Moraleja: NO TODO EL QUE TE HECHA LA MIERDA ENCIMA TE HUNDE, NI TODO EL QUE TE LA QUITA DE AYUDA.

A contracorriente

by theSpiritOfswiM

Para mi, la mejor canción de ECDL


A contracorriente, a contracorriente
a contracorriente, a contracorriente ... VAMONOS!!!!!!!!!

Todo lo que hacía ese día me salía muy mal
despierto y no te escucho y la sonrisa me dice qué va
el agua de la ducha ya no puede estar más fría
quiero volver a sentir
escuchar sólo tu voz
que me diga aquello
que todas las mañanas repetía en sueños

Y salgo y te busco y no veo el momento
me asusto
te vuelvo a buscar
corriendo a contracorriente
sentir que no te encuentro entre tanta gente
que viene, que corre
y no escucha a su mente
me cansan
te vuelvo a buscar
sentir que nadie me escucha
escondo mis palabras
me vuelvo a la ducha

Ahora, y desde entonces, nunca nadie me ha vuelto a engañar
perdí todo lo dado y nunca más lo voy a recuperar
el Canto del Loco tiene eso que tu no tenias
quiero volver a sentir
escuchar sólo tu voz
que me diga aquello
que todas las mañanas repetía en sueños

Y salgo y te busco y no veo el momento
me asusto
te vuelvo a buscar
corriendo a contracorriente
sentir que no te encuentro entre tanta gente
que viene y que corre
y no escucha a su mente
me cansan
te vuelvo a buscar
sentir que nadie me escucha
escondo mis palabras
me vuelvo a la ducha

A contracorriente, a contracorriente ...

Test

by theSpiritOfswiM

He estat nominat a fer el test per Omega (http://cotoal.blogspot.com). El faig en català perque així limito el nombre de lectors que es riuran de mi xD.

Cabell:
Ulls:
Mi mejor rasgo: no sé, algun tindré...
Altura: 1,80 mes o menys
Ulleres: sí, pero mai les porto
Numero de peu: 45 EU
Edad: 19 i ja son molts
Piercings: jo li dic 'pendiete', pero sí, un a la orella i previst per no se quan un a la cella
Tatuatjes: algun dia em faré un
Frase favorita: la diria si m'enrecordés
Diestro o zurdo: zurdo de tota la vida
Un desig: ara cap, perque segur que no es fará realitat
Trobes a faltar a alguna persona:
Major vici: cap, sóc incapaç de ser constant en alguna cosa
Estas enamorat: ara no estic segur
Novia en aquests moments: no
Amor a primera vista: persuposat que sí, esclar
Amar o que t'amin?: les dues, pero suposo que m'estimo més la segona
Et van trencar el cor algun cop?:
I tú el vas trencar?: sí, també
Locura més gran per amor: escapar-me de casa
Cita ideal?: qualsevol
Un lloc: diria Egipte
Romàntic o espontani: Espontani sempre, romàntic quan cal
Pel·lículas: moltes bones, em quedo amb 'Por siempre jamás'
Bandes sonoras: la de 'Titanic'
Cancó: dir una en especial seria mentida, n'hi ha moltes que m'agraden. Ara mateix dic 'Cuando te vayas' de 'Melocos' y Natalia de 'La quinta estación'
Dolços: en especial el 'donut' o els 'donnetes'
Esports: TOTS, per practicar. en especial la natació, i els esports de risc
Bebida sense alcohol: 'coca cola'
Bebida amb alcohol: totes, cap en especial
Comida favorita: tots excepte la verdura
Marca favorita de vestir: cap en especial
Materia de la escola: mates i fisica per favor, pero no les mates de arquitectura
Animales: m'agraden tots, tinc 2 gossos
Llibres: m'agrada llegir, encara que ara ja no ho faig. Em van agradar molt totes les sagues d'en 'Flannagan'

Alguna vez has…


Besado a un extraño:
Begut alcohol: clar que si
Fumat: algun cop
Escapat de casa: més que 'escapar', anar-m'en, algun cop pero baja, una tonteria

Nomino a... tot aquell que ho vulgui fer, l'animo a fer-ho

Cordoba y Granada, y viceversa

by theSpiritOfswiM

Ante todo HOLA!
Mas de 2 semanas sin post y este lo voy a utilizar para contaros que he hecho estas vacaciones y con algunas fotos, mas que nada, que las comentaré una a una.
Un saludo.

-|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|*|-


Pues de vacaciones por Córdoba durante dos semanas y haciendo turismo, luego una escapaita pa' 'Graná' como dicen.



Asi que lo mas interesante que vi o hice, fue en Graná.
Al llegar a Graná, no puedes evitar ver ciertas 'peculiaridades' de la ciudad, como por ejemplo la que probablemente sea la 'shop' más cañera de toa la ciudá, sinó del paí...



una adaptación, sin duda, del '¿por qué no te callas?' real.

Tambien, andando por sus calles puedes encontrarte con preguntas 'filosóficas', de existancialidad tales como...



tampoco es para tanto ¿o si?

Bueno despues toca visita 'obligada' a La Alhambra, ¡sí!, ese palacio de los 'moros' que casi llega a ser 'maravilla de la humanidad'. Pues yo no seé si lo era o no pero a mi me gustó, asi que os la enseño y ya vereis vosotros...













¿Bonito?

De todas formas habia que ir con cuidado...



Y ya por ultimo pues la vuelta pa' Cordoba. Y de ahí, la revuelta pa' Barcelona, pero rápido que quiero llegar ya. ¡¡Pápa, tú no hagas caso a la DGT!! jaja



Nada, y de vuelta por Barna, una 'gran' noticia...



Hoy me quedo sin comer.

contigo, no soy yo

by theSpiritOfswiM

Que grande eres amor, que me das mil razones y luego la locura. Que perfumas mi cama y escondes las rosas. Tras vencerte te pierdo, tras amarte me odias. Que dueña del viento, tu borras mis huellas, que dueña del tiempo, me añoras y olvidas. Que injusta eres amor, que no distingues entre buenos ni malos. Que le vuelves la espalda al que siempre ha luchado. Al que lo ha dado todo esperando muy poco. Que te cuelas en su corazón y lo gastas, y al mío lo llenas y lo vuelves tan loco, que nunca te olvida, y que nunca se muere. Que grande eres amor, que me lo arrebatas, sin ser arrebatado. Que te bebes mi vida y que sigues sedienta. Que me sueltas, me agarras, que me traes y me llevas. Que aunque solo me siento, me siento tan libre, para buscarte de nuevo, sufrir y abrazarte, me cuesta volver y me cuesta marcharme. Yo no soy nadie sin ti, contigo, no soy yo, nunca te elijo aunque te persigo, te crees sincera y me creo tus mentiras, por ti se que existo y existes por mi...



[extraido y versionado de 'Y que pequeña que soy yo', canción de Pastora Soler]

cierro los ojos y escucho

by theSpiritOfswiM

Si te sientas solo en medio de un bosque y cierras los ojos, y te relajas, empiezas a notar una sensación que rara vez sentiste; y te mezclas entre los verdes arboles y la abundante maleza que lo ocupa todo, en tu mente. En tus oidos, ruidos innimaginables comienzan a percibirse y la idea de que estas solo se esfuma. Te has sumido en un bello sueño que atraviesa tu imperturbable paz interior.

Mezclado con la naturaleza, formando parte de un todo que son los arboles, los animales, plantas, piedras, rios, un todo que es el bosque, sientes entonces el quebranto de las ramas, el susurro de sus hojas batidas por un viento que arrastra voces. Percibes la ardilla que tras de ti corre y trepa muy alto. Vuelan las aves muy alto por el cielo y sin abrir los ojos lo sabes, pues el sonido del desliz de sus alas por el aire te lo dice...



Muchas historias cuentan que los bosques son lugares mágicos, embrujados por algún tipo de fuerza sobrenatural que les da vida. Sumido en un trance de paz en medio de la tranquilidad del bosque empiezas ha creer que lo que cuentan es cierto, que el lugar tiene algo especial que no sabrias decir que es... En realidad no es nada, simplemente es la sensación de estar en un lugar tan diferente al que sueles, esa ciudad que es un imán de maldades, que al notar la pureza de la vida y la magnificencia de la naturaleza de la cual, aunque no lo sepas, formas parte, imaginas algo mágico cuando lo único que existe allí es la esencia de la vida.

the dream... could die

by theSpiritOfswiM

We all want respect. You want it from your teammates, from the fans. You want it from other players. There’s a milion ways to get respect, but there’s only one way to get the kind of respect that is undeniable, the kind that can never take away from you: Win



***

There is so many emotions at the end of the season. And nobody likes to talk about it, but one of them is fear. Fear that you could come this far, and it could all end. The dream could die. But me, I like the fear. It means I’m close. It means I’m ready.



***

I have dreamed about winning it all since I was probably seven years old. We all want respect. You want it from your teammates, from the fans. You want it from other players. I remember seeing Magic win it all, I remember seen Olajuwon, I remember seen Pippen, I remember seen Dr J, I remember seen Jordan, Jordan, Jordan. I remember seen Bird win it all. There is so many emotions at the end of the season. And nobody likes to talk about it, but one of them is fear. Fear that you have come this far, and it could all end. The dream could die. There is a milion ways to get respect, but there’s only one way to get the kind of respect that is undeniable, the kind that can never take away from you: WIN



I´m ready

sólo iguala la balanza

by theSpiritOfswiM

A veces hasta la mejor de las personas toma decisiones precipitadas, malas decisiones, decisiones de las que somos conscientes que nos arrepentiremos a la mañana siguiente.
Bueno tal vez no del todo, porque por lo menos nos hemos lanzado pero... aún así algo en nuestro interior decide hacer una locura que sabemos que se dará la vuelta y nos morderá el culo, pero aún así, decidimos hacerlo de todos modos. Lo que quiero decir es que, recogemos lo que hemos sembrado, nos devuelve nuestros actos... Es el Karma y lo mires por donde lo mires es un asco. De una forma u otra nuestro Karma nos obligará a enfrentarnos a nosotros mismos. Podemos mirar al Karma a los ojos o esperar a que nos ataque por la espalda. De un modo u otro nuestro Karma acaba encontrándonos. La verdad es que tenemos mas oportunidades de que la balanza caiga de nuestro lado. Por mucho que lo intentemos no podemos escapar de nuestro Karma, nos persigue hasta casa. En realidad no podemos quejarnos de nuestro Karma, no es injusto, no es inesperado, sólo iguala la balanza. Incluso cuando estamos a punto de hacer algo el Karma siente tentaciones de mordernos el culo, aunque... nos da igual, lo hacemos de todos modos.

endeble y vulnerable

by theSpiritOfswiM

primera... y de no saber que decir, dejo que lo diga otro...



A veces sueñas demasiado, tanto que lo real no importa,
sientes que los dias te transportan y te sientes solo,
apagado como esta ciudad maldita
que te incita a suplicarle a quienes mas te quitan,
mis lagrimas se han secado.
Pagué por mis pecados errados en el pasado,
pero mirame, aqui sentado tan endeble y vulnerable,
callado mientras dejo que el diablo me hable,
me confunde, su voz me aturde y me abandono,
solo si cierro mis ojos, veo este trono que merezco,
pero no lo tengo, jamas pondre mis alma en venta,
prefiero ser feliz don nadie a ser leyenda muerta,
camino lento y no tan atento aunque lo intento,
no me mata el odio, ni el lamento,
solo el tiempo que me arruga como a un papel inservible,
en mares de irreversible mares nado yo el impasible,
niño sensible, el chico travieso y malo,
fragil carne y hueso moldeada al palo,
pero vivo para contarlo y relatarlo,
y se que es tan facil morir que tiemblo solo de pensarlo,
pero que mas da, mejor nada que esta odisea,
y si existe un mas alla pues bienvenido sea,
hoy estoy borroso y el cristal no esta empañado,
y es porque alguien se ha olvidado del principe destronado,
que usa muñecos rotos y pinta sus sueños rotos,
en un mundo roto,quebrado por la angustia de otros,
es la historia silenciosa que a gritos fue castigada,
hoy miro entre mis manos y ¿que encuentro? nada.







Todos tenemos una historia que debe ser contada,
y guardamos un secreto del que nadie sabe nada,
hablamos con la almohada pero no responde,
la verdad esta ai fuera si,pero se esconde...

[Interludio 3 por Nach Scrach]